Η «πρακτική» θεωρείται σύμβαση μαθητείας. Πρόκειται δηλαδή, για τη σύμβαση, κατά την οποία ο ένας από τους συμβαλλόμενους αναλαμβάνει την υποχρέωση να μεταδώσει στον άλλο τις αναγκαίες εμπειρικές γνώσεις για την άσκηση από τον τελευταίο ορισμένου επαγγέλματος ή ορισμένης τέχνης. Ειδικότερα, στη γνήσια σύμβαση μαθητείας προέχον στοιχείο είναι η παροχή εκπαίδευσης, η δε τυχόν παροχή εργασίας από αυτόν δεν γίνεται με σκοπό εκτέλεσης παραγωγικού έργου, αλλά για τις ανάγκες της εκπαίδευσης. Συνεπώς, εφαρμόζονται αναλογικά οι διατάξεις της σύμβασης εργασίας του ΑΚ. Ωστόσο, μπορεί να συμφωνηθεί ότι ο εργοδότης θα καταβάλλει στον μαθητευόμενο μισθό (κατώτερο από τον μισθό του καταρτισμένου μισθωτού) για την ωφέλεια που αντλεί από την εργασία του τελευταίου.
Ειδικότερα όμως, στις περιπτώσεις πρακτικής άσκησης ημεδαπών και αλλοδαπών σπουδαστών/ μαθητών Σχολών Τουριστικής Εκπαίδευσης και φοιτητών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η αποζημίωση της πρακτικής άσκησης των ασκούμενων ανέρχεται κατ΄ ελάχιστο στο 60% του κατώτατου βασικού μισθού.
Όσες επιχειρήσεις δεν παρέχουν στέγη στους ασκούμενους σπουδαστές/μαθητές/φοιτητές, των οποίων η κατοικία είναι εκτός του νομού που βρίσκεται το ξενοδοχείο και σε νησιωτικά συμπλέγματα εκτός νήσου, καταβάλλουν σε αυτούς επιπλέον αποζημίωση στέγης ίση κατ΄ ελάχιστο με το 20% του κατώτατου του βασικού μισθού.
Γράφει η εργατολόγος Νατάσα Πατερέλη
