Ποιός ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ; Να ξεκαθαρίσω πως το ερώτημα μου είναι απολύτως ειλικρινές και δεν περιέχει κανενός είδους ειρωνεία; Δεν απαξιώνω δηλαδή το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε καμία περίπτωση. Απλώς, διερωτώμαι: ποιος ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ, και πιο συγκεκριμένα, με όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες στον ΣΥΡΙΖΑ;
Σίγουρα ασχολούνται οι δημοσιογράφοι που καλύπτουν το σχετικό ρεπορτάζ. Λογικό είναι, την δουλειά τους πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι, είναι αναγκασμένοι να περνάνε την ώρα τους ελέγχοντας ποιος έβρισε ποιον, ποιός έκανε αγωγή σε ποιόν, ποιος έφυγε, ποιος επέστρεψε, ποιος μπλόκαρε ποιον στο facebook και ποιος έκανε unfollow ποιον στο instagram. Οπωσδήποτε δεν είναι πολύ ενθουσιασμένοι οι άνθρωποι που πρέπει να ασχολούνται με όλα αυτά, αλλά τι να γίνει, αυτά τα νέα έχει ο χώρος, αυτά τα νέα είναι υποχρεωμένοι κι εκείνοι να παρουσιάσουν.
Πέραν τούτων όμως, ασχολείται κάποιος άλλος; Οι πολίτες για παράδειγμα, ενδιαφέρονται; Και αν ναι, μέσα από ποιά προσέγγιση παρακολουθούν τις εξελίξεις στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Με την αγωνία των ανθρώπων που αναμένουν να δουν τι πρόκειται να γίνει στον πολιτικό φορέα που, αύριο μεθαύριο, μπορεί να αναλάβει τις τύχες της χώρας ή με την χαχόλικη διάθεση τηλεθεατών που παρακολουθούν εκπομπές της trash tv; Όλα δείχνουν πως η οπτική των πολιτών, συγκλίνει περισσότερο με εκείνη των θεατών των αλήστου μνήμης εκπομπών της Αννίτας Πάνια. Και οπωσδήποτε, αυτό δεν είναι καλό. Ωστόσο, θα πρέπει να παραδεχτούμε πως γι’αυτό, δεν ευθύνονται οι πολίτες.
Ας σοβαρευτούμε όμως. Είναι σαφές πως οι εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ, προκαλούν θυμηδία, ακόμη και σε εκείνους που υποστήριξαν κάποτε ή που συνεχίζουν να υποστηρίζουν τον πολιτικό φορέα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Και προκαλούν θυμηδία, γιατί πολύ απλά, δεν έχουμε να κάνουμε με πολιτικές διαφωνίες. Εδώ δεν υπάρχει κάποια πολιτική σύγκρουση. Αν θυμηθούμε την διάσπαση του ΣυΡιζΑ μετά την περίφημη κωλοτούμπα του 2015 και την υπερψήφιση τρίτου, αχρείαστου Μνημονίου, όταν και αποχώρησαν από το κόμμα και την κυβέρνηση πρόσωπα όπως ο κύριος Βαρουφάκης, η κυρία Κωνσταντοπούλου και ο κύριος Λαφαζάνης, υπήρχε μία πολιτική διαφωνία: τα πρόσωπα εκείνα και οι συν αυτοίς, πίστευαν πως έπρεπε να προχωρήσουμε σε σύγκρουση, να βρεθούμε εκτός Ευρωζώνης και ενδεχομένως και εκτός ΕΕ. Δεν έχει νόημα να αξιολογήσουμε εν προκειμένω αυτή τη στάση. Ήταν όμως μία πολιτική θέση, μια πολιτική διαφωνία, μία διάσταση που είχε να κάνει με το ποιος θα ήταν τελικά ο δρόμος που θα ακολουθούσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα; Έχει κατανοήσει κανείς, ακόμη και από κείνους που λόγω επαγγελματικής ανάγκης ή διαστροφής είναι αναγκασμένοι να παρακολουθούν τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, ποιό είναι το πολιτικό διακύβευμα; Για ποιο λόγο δηλαδή τσακώθηκαν ο έκπτωτος πλέον κύριος Κασσελάκης με τον κύριο Πολάκη, τον οποίο έδιωξε από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος για να τον ξαναμαζέψει αργότερα, τι ζητούν οι 87, που εντωμεταξύ αυξάνουν και πληθαίνουν, γιατί τρώγονται η κυρία Γεροβασίλη με τον κύριο Μωραΐτη, γιατί ο κύριος Κασσελάκης αντικατέστησε στη θέση του επικεφαλής της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ τον κύριο Φάμελλο με τον Νίκο Παππά, γιατί εξοργίστηκε με τον κύριο Πολάκη και «θα του κόψει και την καλημέρα» η πάντα δραστήρια στα social media Έλενα Ακρίτα, η οποία, λίγο καιρό πριν, πλέκοντας το εγκώμιο του κυρίου Φάμελλου, υπερψήφισε την πρόταση του κυρίου Κασσελάκη υπέρ του Νίκου Παππά;
Σταματάμε εδώ γιατί είναι βέβαιο πως ο αναγνώστης που δεν έχει παρακολουθήσει όλα αυτά που γίνονται τις τελευταίες εβδομάδες στον ΣΥΡΙΖΑ, διαβάζοντας τα, σίγουρα ένα μικρό πονοκέφαλο θα τον αισθανθεί.
Μπορεί να βγει ένα τελικό συμπέρασμα; Ναι, φυσικά. Όλα αυτά που συμβαίνουν στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν αφορούν τους πολίτες. Δεν τους ενδιαφέρουν. Είναι συγκρούσεις και κόντρες που όταν δεν έχουν προσωπικό χαρακτήρα, έχουν ακόμη πιο ταπεινά κίνητρα που έχουν να κάνουν με το κυνήγι της εξουσίας και του ποιός θα κρατάει στα χέρια του το βάζο με το μέλι. Η κοινωνία έχει άλλα προβλήματα, για τα οποία δεν μπορεί να μιλήσει η αξιωματική αντιπολίτευση, και δυστυχώς, έχω την αίσθηση, ούτε γενικότερα η αντιπολίτευση, η οποία έχει απεμπολήσει το ρόλο της και περί άλλων τυρβάζει, μπορεί να αρθρώσει έναν πολιτικό λόγο που να ανταποκρίνεται στις σημερινές προκλήσεις και στα σημερινά προβλήματα των Ελλήνων πολιτών (εννοώ πάντα τη σοβαρή, θεσμική αντιπολίτευση και δεν αναφέρομαι στους εκφραστές του δεξιόστροφου ή του αριστερόστροφου λαϊκισμού που βρίσκονται μέσα στη Βουλή). Κριτική και αντιπολίτευση, ασκούν μόνο κάποια ενεργοί πολίτες και ορισμένοι δημοσιογράφοι. Πάλι καλά δηλαδή.
*Ο Ευάγγελος Κούμπουλης είναι ιστορικός και υπ. Διδάκτωρ του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ
Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερες απόψεις
