Ελπίδα δικαίωσης για χιλιάδες δανειολήπτες σε ελβετικό φράγκο καθώς αμφισβητείται η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου. Η ελπίδα ανάγεται στο γεγονός ότι ήδη παραπέμφθηκε δικαστικό ερώτημα για τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά πλειοψηφία με ψήφους 2 έναντι 1, πήγε κόντρα στην απόφαση της πλειοψηφίας του Αρείου Πάγου, η οποία στο παρελθόν είχε απορριψει την αίτηση αναίρεσης δανειολήπτριας, δικαιώνοντας με αυτό τον τρόπο τις τράπεζες.
Τότε, ο Άρειος Πάγος είχε κρίνει ότι ο όρος των δανειακών συμβάσεων για αποπληρωμή σε ευρώ ή ελβετικό φράγκο με βάση την τρέχουσα ισοτιμία ήταν δηλωτικός και ως εκ τούτου δεν υπόκειται σε έλεγχο καταχρηστικότητας. Μ’ αυτό το σκεπτικό είχε απορρίψει την αίτηση αναίρεσης δανειολήπτριας.
Ωστόσο, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, με τη σημαντική αυτή απόφαση αφήνει ανοιχτό «παράθυρο» για πιθανή δικαίωση δανειοληπτών, καθώς οι δύο εκ των τριών δικαστών είχαν την άποψη ότι υπάρχει δυνατότητα ελέγχου καταχρηστικότητας των όρων των δανειακών συμβάσεων σε ελβετικό φράγκο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα εκκρεμεί από το 2015, όταν η κεντρική τράπεζα της Ελβετίας αποφάσισε την κατάργηση της ισοτιμίας 1,20 φράγκα ανά ευρώ κατ’ ελάχιστον, την οποία η ίδια είχε θέσει, προκειμένου να θωρακίσει την οικονομία από την υπερβολική ανατίμηση του νομίματος.
Τα προδικαστικά ερωτήματα
Τα προδικαστικά ερωτήματα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών προς το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι:
1) Κατά την έννοια του άρθρου 8 της οδηγίας 93/13/ΕΚ που προβλέπει δυνατότητα των κρατών μελών να θεσπίζουν αυστηρότερες διατάξεις για να εξασφαλίζεται μεγαλύτερη προστασία του καταναλωτή, μπορεί ένα κράτος μέλος να μην ενσωματώσει στο εθνικό δίκαιο το άρθρο 1 παρ. 2 της Οδηγίας 93/13/ΕΚ και να επιτρέψει τον δικαστικό έλεγχο και ρητρών που απηχούν νομοθετικές ή κανονιστικές διατάξεις αναγκαστικού ή ενδοτικού δικαίου;
2) Είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι το άρθρο 1 παράγραφος 2 εδ. Α΄ και Β΄ της οδηγίας 93/13/ΕΚ αν και δεν εισήλθε ρητά στο Ελληνικό δίκαιο εισήλθε έμμεσα σύμφωνα με το περιεχόμενο των άρθρων 3 παράγραφος 1 και 4 παράγραφος 1 της ανωτέρω οδηγίας, όπως αυτό μεταφέρθηκε στην διάταξη του άρθρου 6 παρ. 2 του νΝ. 22541/1994;
3) Στην έννοια των καταχρηστικών όρων και του εύρους τους όπως αυτοί ορίζονται στις διατάξεις των άρθρων 3 παράγραφος 1 και 4 παράγραφος 1 της οδηγίας 93/13 περιέχεται η εξαίρεση του άρθρου 1 παράγραφος 2 εδ. α και β της οδηγίας 93/13;
4) Καταλαμβάνεται από τον έλεγχο της καταχρηστικότητας γενικού όρου συναλλαγής κατά τις διατάξεις της οδηγίας 93/13/ΕΚ, ο όρος σε πιστωτική σύμβαση που συνάπτει καταναλωτής με πιστωτικό ίδρυμα, ο οποίος αποδίδει το περιεχόμενο κανόνα ενδοτικού δικαίου του κράτους μέλους, εφόσον ο σχετικός όρος δεν αποτέλεσε αντικείμενο χωριστής διαπραγμάτευσης;
