Ένα από τα πιο σκληρά χτυπήματα της πύρινης λαίλαπας του 2007 γράφτηκε στη Μάκιστο, ένα χωριό του Δήμου Ζαχάρως στην Ηλεία, που μέχρι τότε ζούσε ήρεμα ανάμεσα στο πράσινο και σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα και τον Κυπαρισσιακό κόλπο. Με περίπου 180 μόνιμους κατοίκους, το χωριό ζωντάνευε κάθε καλοκαίρι από παραθεριστές και οικογένειες που επέστρεφαν στις ρίζες τους.
Η 24η Αυγούστου του 2007, όμως, σημάδεψε για πάντα την ιστορία της περιοχής. Οι φονικές πυρκαγιές που έπληξαν την Ηλεία εκείνο το καλοκαίρι, μετέτρεψαν τη Μάκιστο και τη γειτονική Αρτέμιδα σε σύμβολα της καταστροφής. Από τους 68 ανθρώπους που χάθηκαν σε ολόκληρο τον νομό, περίπου οι 40 ήταν από τα δύο αυτά χωριά. Μόνο στον επαρχιακό δρόμο που ενώνει τη Μάκιστο με την Αρτέμιδα, 26 άτομα εγκλωβίστηκαν και κάηκαν ζωντανοί – ανάμεσά τους έξι παιδιά και τρεις πυροσβέστες.
Παρά την πλήρη ανοικοδόμηση που ακολούθησε – με την ευγενική χορηγία του ομίλου Βαρδινογιάννη για τη Μάκιστο και της Κυπριακής Δημοκρατίας για την Αρτέμιδα – η ζωή στο χωριό δεν επανήλθε ποτέ στους παλιούς της ρυθμούς. Από τα 73 νέα σπίτια που κατασκευάστηκαν, κατοικούνται μόλις 15, ενώ οι μόνιμοι κάτοικοι σήμερα δεν ξεπερνούν τους 20. Στην απογραφή του 2011 είχαν μείνει μόνο 44.
Οι λόγοι για τη συνεχιζόμενη ερήμωση είναι πολλοί: το δίκτυο ύδρευσης δεν αποκαταστάθηκε ποτέ πλήρως, το νερό παραμένει μη πόσιμο, και ο μοναδικός δρόμος που συνδέει τη Μάκιστο με τη Ζαχάρω είναι ένας δύσβατος χωματόδρομος. Η αγροτική παραγωγή έχει καταρρεύσει, ενώ ούτε η αγροτική οδοποιία ούτε η βασική υποδομή έχουν βελτιωθεί. Το χωριό, αν και έχει καινούρια πλατεία, στερείται βασικών υπηρεσιών: δεν διαθέτει παντοπωλείο, ούτε καφενείο.
Ακόμη και η ελπίδα για μια επόμενη γενιά φαίνεται να έχει σβήσει, καθώς από το 2007 μέχρι σήμερα έχει καταγραφεί μόλις μία γέννηση παιδιού, το 2014. Το 2019, ο πρόεδρος του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου, Φώτης Βλάχος, είχε δηλώσει ότι δεν είχε ληφθεί καμία ουσιαστική μέριμνα για την αντιπυρική προστασία της περιοχής, τονίζοντας τον συνεχιζόμενο φόβο για μια νέα καταστροφή.
