SOS εκπέμπει ο ΟΗΕ: Δύο χρόνια απομένουν για να σωθεί ο πλανήτης από την κλιματική κρίση, σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΟΗΕ για το κλίμα
Σε θλιβερές προβλέψεις και αυστηρές προειδοποιήσεις προέβη σήμερα, Τετάρτη, ο επικεφαλής του ΟΗΕ για το Κλίμα κ. Σάιμον Στιλ, σε ομιλία του κατά την οποία δήλωσε ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα των πολιτικών.
Οι κυβερνήσεις, οι επιχειρηματικοί ηγέτες και οι αναπτυξιακές τράπεζες έχουν δύο χρόνια στη διάθεσή τους για να αναλάβουν δράση προκειμένου να αποτρέψουν μια πολύ χειρότερη κλιματική αλλαγή, προειδοποίησε σήμερα ο επικεφαλής του ΟΗΕ για το Κλίμα, σε ομιλία του κατά την οποία δήλωσε ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα των πολιτικών.
Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι η μείωση στο μισό των εκπομπών αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου έως το 2030 είναι κρίσιμης σημασίας για να σταματήσει μια αύξηση στις θερμοκρασίες κατά περισσότερο από 1,5 βαθμό Κελσίου, που θα πυροδοτήσει πιο ακραίες καιρικές συνθήκες και ζέστη.
Η G20, διχασμένη ως προς τα γεωπολιτικά ζητήματα, δεν μπορεί να «υποβιβάσει σε δεύτερη θέση» την απορρύθμιση του κλίματος, η οποία «θα αποδεκατίσει» τις οικονομίες της, προειδοποίησε σήμερα ο επικεφαλής του ΟΗΕ για το Κλίμα, συνηγορώντας υπέρ μιας «νέας (οικονομικής) συμφωνίας» για να βοηθηθούν οι αναπτυσσόμενες χώρες να καταπολεμήσουν την υπερθέρμανση.
Η επίρριψη της ευθύνης στους άλλους δεν είναι στρατηγική
«Η επίρριψη της ευθύνης στους άλλους δεν είναι στρατηγική» και «η υποβίβαση του κλίματος σε δεύτερη θέση δεν είναι η λύση σε μια απορρύθμιση που θα αποδεκατίσει κάθε οικονομία χωριστά της G20 και η οποία άρχισε ήδη να προκαλεί ζημιές» δήλωσε ο Σάιμον Στιλ, σε ομιλία που εκφώνησε στο Λονδίνο.
Την 1η Μαρτίου, οι υπουργοί Οικονομικών των χωρών της G20 ολοκλήρωσαν τη συνεδρίασή τους στο Σάο Πάουλο χωρίς να υπάρχει συμφωνία στην κοινή ανακοίνωση, λόγω του «αδιεξόδου» που συνδέεται με τις διχόνοιες για τους πολέμους στην Ουκρανία και τη Γάζα.
Η αποδέσμευση δισεκατομμυρίων δολαρίων, που είναι απαραίτητα για την ενεργειακή μετάβαση και την προσαρμογή στα ακραία καιρικά φαινόμενα στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, είναι κεντρικό θέμα των διεθνών διαπραγματεύσεων για το κλίμα το 2024, ενόψει της COP29 τον Νοέμβριο στο Μπακού, και στο επίκεντρο των εαρινών συνεδριάσεων της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στα μέσα Απριλίου.
«Η οικονομική δύναμη πυρός που η G20 επιστράτευσε κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης (το 2008) θα πρέπει να επιστρατευθεί εκ νέου και να προσανατολιστεί αποφασιστικά προς τη μείωση των εκπομπών που καλπάζουν» και στην προσαρμογή «αμέσως», πρόσθεσε ο εκτελεστικός γραμματέας της Συνθήκης-πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή (CCNUCC).
Η ηγεσία της G20, της Ομάδας των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη, που αντιπροσωπεύει το 80% των εκπομπών της ανθρωπότητας «πρέπει να είναι στο κέντρο της λύσης, όπως ήταν κατά τη διάρκεια της μεγάλης χρηματοπιστωτικής κρίσης» πρόσθεσε ο Στιλ, απευθυνόμενος στο φόρουμ αυτό των πλούσιων χωρών και των μεγάλων αναδυόμενων οικονομιών.
Οι χώρες όλου του κόσμου πρέπει να ενισχύσουν τους στόχους τους για τη μείωση των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, οι οποίοι είναι πολύ ανεπαρκείς σήμερα για να περιορίσουν την υπερθέρμανση στον 1,5°C, όπως προβλέπει η Συμφωνία του Παρισιού, υπενθύμισε ο υψηλόβαθμος αξιωματούχος του ΟΗΕ.
Ο Σάιμον Στιλ υπογράμμισε επίσης τον «απόλυτα καθοριστικό ρόλο» των χωρών της G7 «ως βασικών μετόχων της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ».
Παρότι όλες οι χώρες του κόσμου πρέπει να αναθεωρήσουν τα σχέδιά τους της μείωσης των εκπομπών έως την COP30, το 2025, η αποδέσμευση της οικονομικής βοήθειας είναι ένα «προαπαιτούμενο» στις προσπάθειες για το θέμα αυτό των αναπτυσσόμενων χωρών, «χωρίς τις οποίες όλες οι οικονομίες, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της G7, σύντομα θα πληγούν από σοβαρά και μόνιμα προβλήματα», υπογράμμισε ο επικεφαλής του ΟΗΕ για το Κλίμα.
Η προειδοποίησή του έρχεται σε μια στιγμή όπου ο πληθωρισμός και οι περιορισμοί της οικολογικής μετάβασης απειλούν, δύο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, τις κλιματικές φιλοδοξίες των πλούσιων χωρών και, εμμέσως, τη διεθνή οικονομική αλληλεγγύη.
