Μια ιδιαιτερότητα του Βολτ, που εφαρμόζεται σε όλα τα παραρτήματα από τη Γερμανία ως τη Σλοβενία, είναι η θεσμοθετημένη συμπροεδρία διαφορετικών φύλων, με στόχο τη θεσμική κατοχύρωση της ισότητας. Στην Ελλάδα, η ίδια και ο Βαγγέλης Λιάρας είναι οι δύο συμπρόεδροι. Παρά τη δημοσιότητα που έχει προκαλέσει η εκλογή της ως η πρώτη τρανς γυναίκα πρόεδρος ελληνικού κόμματος, η ίδια διαβεβαιώνει πως δεν υπάρχει καμία εσωτερική αντιπαλότητα.
Το Βολτ Ελλάδας αριθμεί σήμερα περίπου 250 μέλη και θα διεκδικήσει για πρώτη φορά ψήφο στις επόμενες εθνικές εκλογές. Κύριες προτεραιότητες: οικονομία, δικαιοσύνη, ψηφιοποίηση. «Δικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν υπάρχει», δηλώνει, αναφερόμενη στις καθυστερήσεις των δικαστικών διαδικασιών, στην υπόθεση των Τεμπών, αλλά και στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Τονίζει την ανάγκη ψηφιοποίησης της δικαιοσύνης, προτείνοντας ακόμα και τη διεξαγωγή διαδικτυακών δικών, ώστε να υπάρξει ουσιαστική αποσυμφόρηση και ταχύτερη απονομή.
Στο πεδίο του μεταναστευτικού, η Δόχτση υποστηρίζει πολιτική ανοιχτών συνόρων αλλά και αναλογικής κατανομής προσφύγων και μεταναστών εντός της ΕΕ: «Η Ελλάδα είναι χώρα εισόδου, δεν μπορούν όλοι να καθίσουν στην είσοδο». Την ίδια στιγμή, επισημαίνει την ανάγκη σεβασμού των δικαιωμάτων των ανθρώπων που ζητούν καλύτερες συνθήκες ζωής: «Δεν πρέπει να μένουν σε φυλακές, σε άσχημες συνθήκες».
Η θέση του Βολτ έχει προκαλέσει στοχοποίηση. Κατά το συνέδριο του κόμματος τον περασμένο Απρίλιο, ακροδεξιά οργάνωση πέταξε τρικάκια κατά της ευρωπαϊκής και προοδευτικής του ταυτότητας.
Η ίδια καταγγέλλει τοξικότητα στο πολιτικό κλίμα και την απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης: «Ο Μητσοτάκης παίζει χωρίς αντίπαλο. Δεν υπάρχει αντιπολίτευση στη χώρα, μόνο τοξική αντιπαλότητα. Αντί να μιλάμε για λύσεις, μιλάμε για το ποιος τα έκανε χειρότερα». Το Βολτ, σημειώνει, προσβλέπει σε έναν άλλο τρόπο πολιτικής έκφρασης.
Η Δόχτση δεν διστάζει να σχολιάσει ευθέως και τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης: χαρακτηρίζει τον Νίκο Ανδρουλάκη «παλιό», τον Δημήτρη Κουτσούμπα «αρχαίο», τη Ζωή Κωνσταντοπούλου «εκμεταλλεύτρια» και την Αφροδίτη Λατινοπούλου «υποκριτική». Για τον Στέφανο Κασσελάκη λέει: «είναι φιλελεύθερος».
Ξεκαθαρίζει ότι το Βολτ δεν είναι κόμμα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, παρότι υποστηρίζει ενεργά τα δικαιώματά της:
«Εμείς είμαστε ένα κόμμα που πολεμά για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αλλά δεν είμαστε ένα κόμμα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Έχουμε θέσεις για όλα τα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα». Υπογραμμίζει την ανάγκη να νομοθετηθεί η τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, καθώς και η χρήση παρένθετης μητρότητας.
Αναφέρεται και σε προσωπικές επιθέσεις: «Μου έχουν πει, τόσο εντός όσο και εκτός κόμματος, να κρύψω ότι είμαι τρανς». Ξεκαθαρίζει πως δεν πρόκειται να το κάνει: «Στεκόμαστε στο τρανς κομμάτι σαν να είναι κάτι περίεργο. Δεν είναι. Δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να μου πουν “μπράβο”, αλλά ούτε και κάτι για το οποίο πρέπει να με διώχνουν. Απλά ζω τη ζωή μου».
Ανοιχτά πανσέξουαλ, η ίδια παραδέχεται πως έχει βιώσει πολλές φορές την απόρριψη σε προσωπικό επίπεδο, επειδή «κάποιοι αρνούνται να τη δουν ως γυναίκα». Η απάντησή της είναι σαφής: «Εγώ είμαι αυτή — κι όποιος με θέλει».
Για την ίδια, η πολιτική δεν είναι επάγγελμα αλλά κάλεσμα. Όπως λέει: «Η πολιτική χρειάζεται γερό στομάχι, χρειάζεται όμως και πάθος». Κι αυτό το πάθος δηλώνει πως το έχει άπλετο.
