Το τελευταίο διάστημα δυστυχώς βιώνουμε το θέατρο του παραλόγου. Ενώ υπάρχουν σοβαρά προβλήματα με την απλήρωτη, αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία, οι εργαζόμενοι βρισκόμαστε ανάμεσα σε μια διαμάχη που τα θύματα είμαστε εμείς.
Την ώρα που το Εργατικό Κέντρο της Αθήνας καταθέτει προτάσεις και προσπαθεί να βρει λύσεις για χιλιάδες εργαζόμενους, η κόντρα ανάμεσα σε δικαιοσύνη και κυβέρνηση, διογκώνειακόμα περισσότερο όλα αυτά τα προβλήματα. Γιατί και οι πρόσφατες αποφάσεις του Αρείου Πάγου για την απλήρωτη εργασία και τις επισχέσεις «εγκλωβίζουν»χιλιάδες απλήρωτους συναδέλφους. Τεράστιο πρόβλημα αποτελεί και η αναβλητικότητα της κυβέρνησης να νομοθετήσει και να δώσει λύσεις.
Δεν είναι δυνατόν να μη δίνεται η δυνατότητα «απεγκλωβισμού» απλήρωτων εργαζομένων, για πάνω από 15 μήνες. Δε γίνεται οι εργαζόμενοι να έρχονται τέταρτοι στη δυνατότητα διεκδίκησης, σύμφωνα με το νέο πτωχευτικό νόμο, χάνοντας ουσιαστικά κάθε ελπίδα αποπληρωμής δεδουλευμένων τους και «νόμιμων» αποζημιώσεων. Δε μπορούμε τέλος να καταλάβουμε πως χάνεται ουσιαστικά το έσχατο δικαίωμα ενός εργαζόμενου που είναι η επίσχεση εργασίας παραμένοντας απλήρωτος για πολλούς μήνες (με τις «ευλογίες» της κυβέρνησης τελευταία…).
Επειδή η κρίση στην αγορά εργασίας βαθαίνει όλο και περισσότερο και τα ελάχιστα αμυντικά όπλα των εργαζόμενων εξαντλούνται, μοναδική μας ασπίδα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία είναι η συσπείρωσή μας στα συνδικάτα μας, διεκδικώντας δυναμικά τα … αυτονόητα, όπως
- Επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας ΤΩΡΑ
- Νομοθέτηση μέτρων για την προστασία της απλήρωτης και αδήλωτης εργασίας
- Προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και κατάργηση της ΠΥΣ 6/12
- Αλλαγή του πτωχευτικού νόμου δίνοντας προτεραιότητα στον εργαζόμενο
- Σταθερή εργασία και πενθήμερο για όλους
Μερικές από τις διεκδικήσεις μας που πρέπει και οφείλουμε να ξανακερδίσουμε! Δίνοντας δύναμη στα συνδικάτα μας να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα που προσπαθούν να μας επιβάλλουν!
Του Γιώργου Μυλωνά, προέδρου του Εργατικού Κέντρου Αθήνας
