Τα ελληνοτουρκικά παραμένουν στο «μικροσκόπιο» των γερμανών αναλυτών. H Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολιάζει:
«Θα ήταν ωραία εάν Τουρκία και Ελλάδα έλυναν τις διαφορές τους για τα κυριαρχικά δικαιώματα και τον ορυκτό πλούτο στην ανατολική Μεσόγειο μέσω του διαλόγου. Βέβαια είναι σαφές γιατί η Άγκυρα επιμένει σε διμερείς διαπραγματεύσεις και γιατί θέλει να αφήσει την ΕΕ απ΄ έξω. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Η Άγκυρα, η οποία θέλει να αναδειχθεί σε περιφερειακή δύναμη, συγκρούεται και με την Κύπρο, ενώ και εκεί η διαμάχη αφορά τα αποθέματα φυσικού αερίου. Ελλάδα και Κύπρος ανήκουν στην ΕΕ. Γι΄ αυτό και εξυπακούεται ότι η ΕΕ και οι ευρωπαίοι εταίροι των δυο χωρών ασχολούνται με το ζήτημα και εκφράζονται αλληλέγγυα με αυτές.
Δεδομένου ότι Ελλάδα και Τουρκία ανήκουν στο ΝΑΤΟ είναι επίσης σαφές ότι ασχολείται και η συμμαχία, η οποία επηρεάζεται από τη σύγκρουση, πόσο μάλλον που δεν μπορεί να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο στρατιωτικής κλιμάκωσης. Και εδώ όμως παίζουν ρόλο και άλλοι παίκτες. Η προειδοποίηση του γγ. του ΝΑΤΟ να επιλυθεί η διαμάχη σε πνεύμα αλληλεγγύης μεταξύ συμμάχων και στη βάση του διεθνούς δικαίου είναι ορθή και λογική. Η αλληλεγγύη αυτή δυσκολεύει όμως όλο και περισσότερο και αυτό οφείλεται στη ”σύμμαχο” Τουρκία, που με κάθε ευκαιρία κάνει επίδειξη ισχύος […] τόσο στο πεδίο της εξωτερικής, όσο και της ενεργειακής πολιτικής. Η σύνεση είναι θεμιτή, ωστόσο δεν επιτρέπεται να εκφοβίζεται κανείς από τον αυταρχικό ηγέτη Ερντογάν».
Υπό τον τίτλο «Ο φαινομενικός γίγαντας Ερντογάν» η Frankfurter Allgemeine Zeitung επισημαίνει:
«Το αποκορύφωμα της καριέρας του προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν έχει περάσει προ πολλού. Στις εκλογές του 2019 ο αστικός πληθυσμός της αναδυόμενης μπροστά στις ευρωπαϊκές πύλες χώρας βρήκε καταφύγιο στην αντιπολίτευση. Σε ορισμένες περιοχές κατάφερε να κρατήσει το ΑΚΡ στην εξουσία μόνο χάρη στην χειραγώγηση των αποτελεσμάτων.
Στην οικονομία τα πράγματα δεν πάνε επίσης καλά. Η κρίση του κορωνοϊού αποκαλύπτει απλώς την λανθασμένη οικονομική και δημοσιονομική του πολιτική. Μόλις οι οίκοι αξιολόγησης μειώνουν την πιστοληπτική ικανότητα, η λίρα κατρακυλά. Και καθότι έθεσε μετά το πραξικόπημα του 2016 τους πολιτικούς θεσμούς υπό τον έλεγχο του […], δεν υπάρχει κάποιος διορθωτικός παράγοντας.
Ο αποδυναμωμένος, φαινομενικός γίγαντας αναζητεί διέξοδο σε λαϊκίστικες ενέργειες όπως τη μετατροπή πρώην εκκλησιών σε τζαμιά, την αναβίωση οθωμανικών ονείρων περί μεγάλης δύναμης και μεγαλόστομων υποσχέσεων για την ενεργειακή τροφοδοσία. Όποιος ξέρει στο σπίτι του μόνο από διαταγές, έχει ξεχάσει όμως να μιλάει πολιτισμένα με τους γείτονες. Οι χώρες που δεν έχει εξοργίσει είναι ελάχιστες.
Και όλα αυτά, ενώ πολλά από τα προβλήματα, όπως το προσφυγικό ή το ενεργειακό, θα μπορούσαν να είναι διαχειρίσιμα με τις κατάλληλες πολιτικές. Ο Ερντογάν, που κάποτε έκανε πολλά για την ανοικοδόμηση της Τουρκίας, οδηγεί τώρα τη χώρα στη φτώχεια».
Το σχόλιο του ειδησεογραφικού πόρταλ t-online:
«[…] Όσον αφορά τις μεγαλοστομίες του Ερντογάν, τις σεισμικές έρευνες για φυσικό αέριο σε διαφιλονικούμενα νερά, τις απειλές με νέα προσφυγικά κύματα και τα πολεμικά πλοία σε ρότα σύγκρουσης: στην πραγματικότητα προσποιείται απλώς τον ισχυρό, αφού έχει μείνει μόνος. Στα πέριξ της Τουρκίας έχουν δημιουργηθεί συμμαχίες που δείχνουν στον πολεμοχαρή σουλτάνο τα όριά του, κάτι που ακολούθως τον εξοργίζει ακόμη περισσότερο. Οι Τούρκοι θα πάρουν ό,τι τους ανήκει, βροντοφώναξε χτες. Είναι, όπως λέει, αποφασισμένος να κάνει πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά ό,τι χρειαστεί γι΄ αυτό.
Ακόμη και με πόλεμο στη Μεσόγειο; Αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί, αν και είναι το τελευταίο που χρειάζεται η περιοχή αυτή. ”Η παραμικρή σπίθα μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή”, προειδοποίησε ο Χάικο Μάας. Γι΄ αυτό και είναι καλό που οι διπλωμάτες της Γερμανίας δεν αποθαρρύνονται από την ανεπιτυχή διαμεσολαβητική προσπάθεια του υπουργού Εξωτερικών και εργάζονται πυρετωδώς για την αποκλιμάκωση της σύγκρουσης. Διότι εάν αρχίσουν να πέφτουν σφαίρες εκεί κάτω, τότε πολύ γρήγορα θα έχουμε πρόβλημα και εμείς εδώ πάνω».
