Άρθρο του Γιώργου Χότζογλου Προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Επισιτισμού Τουρισμού.
“Λίγο πολύ γνωρίζαμε πως η αλλαγή Κυβέρνησης θα άλλαζε πολλά όσο αφορά τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στην Ελλάδα αλλά και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες που τόσα χρόνια το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα είχαν κατακτήσει!
Η αρχή έγινε από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όπου ουσιαστικά καταργήθηκε το δικαίωμα κήρυξης απεργίας από τα πρωτοβάθμια σωματεία και τώρα φυσικά από την κυβέρνησης της Ν.Δ. με την ψήφιση του δήθεν αναπτυξιακού νομοσχεδίου μπαίνει η ταφόπλακα σε μια σειρά από δικαιώματα.
Η κήρυξη μιας συλλογικής σύμβασης εργασίας υποχρεωτική πλέον είναι μια πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση καθώς θα πρέπει η συνδικαλιστική οργάνωση που την υπογράφει θα πρέπει εκτός από τους εργοδότες να πείσει και τον Υπουργό Εργασίας για την αναγκαιότητα της υποχρεωτικότητας της σύμβασης με έκθεση περί ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας στον κλάδο!
Αν το συνδικάτο ή η Ομοσπονδία δεν μπορεί να συμφωνήσει με τους εργοδότες τότε η μονομερή προσφυγή στην διαιτησία φαντάζει κάτι άπιαστο παρόλο που με προσφυγή της ΓΣΕΕ στο ΣΤΕ είχαμε κερδίσει αυτό το δικαίωμα στα πιο σκληρά χρόνια του μνημονίου!
Ακόμα θα δίνεται η δυνατότητα στους εργοδότες να εξαιρούνται από την εφαρμογή της ΣΣΕ αν αποδεικνύει πως υπάρχουν οικονομικά προβλήματα σε μια επιχείρηση ή ακόμα και ολόκληρες περιοχές π.χ. λόγο μεταναστευτικού δημιουργώντας έτσι ιδιόμορφες ΑΟΖ αδειάζοντας τον ρόλο των συνδικάτων που παλεύουν να ρυθμίσουν όρους αμοιβής και εργασίας στον κλάδο ευθύνης τους!
Όσο αφορά το ηλεκτρονικό μητρώο πρώτα εμείς οι υγιείς συνδικαλιστικές οργανώσεις το προτείναμε (πλην του ΠΑΜΕ για ευνόητους λόγους), το οποίο όμως θα είναι στην διάθεση της ΓΣΕΕ η οποία θα εγγυάται το αδιάβλητο των αρχαιρεσιών του κάθε σωματείου και όχι στα χέρια του Υπουργείου και ενδεχομένως στους εργοδότες!
Τέλος η ηλεκτρονική ψηφοφορία για την λήψη αποφάσεων μέσο γενικής συνέλευσης είναι ο απόλυτος “ευνουχισμός” των συνδικάτων καθώς είναι γνωστό πως οι γενικές συνελεύσεις, ο διάλογος είναι το οξυγόνο των σωματείων απ αυτά αντλούμε ζωή και δύναμη, αλλά και με την μέθοδο αυτή θα ελέγχεται ενδεχομένως και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας καθώς οι εργαζόμενοι δεν θα ενημερώνονται σωστά αφού δεν θα έχουν φυσική παρουσία και θα τους ασκούνται πιέσεις για το τι θα ψηφίσουν.
Κι όταν καταφέρουμε να πάρουμε την πολυπόθητη απόφαση για μια ενδεχόμενη κινητοποίηση τότε αυτή θα πρέπει να γίνεται σε κάποιο πεζοδρόμιο και συγκεκριμένη ώρα σαν να δίνουμε κάποιο ραντεβού και να μην βιαστεί κάποιος να πει πως τα σύγχρονα συνδικάτα είναι υπέρ της ταλαιπωρίας των συμπολιτών μας όπως κατάφερε η Κυβέρνηση επικοινωνιακά να περάσει στην τελευταία απεργία στις 02/10/2019
καθώς σε συνεργασία με την αστυνομία είχε κλείσει όλες τις κεντρικές οδικές “αρτηρίες” στην Αθήνα 2 ½ ώρες (!) πριν την έναρξη των κινητοποιήσεων προκαλώντας την αντίδραση των πολιτών δίνοντας την δυνατότητα στον Πρωθυπουργό να “τουιτάρει πως οι λίγοι ταλαιπωρούν τους πολλούς”!
Ίσως να έχει στο μυαλό του το αποτέλεσμα των εκλογών όπου όντως οι λίγοι αποφασίζουν για τους πολλούς! Συμπερασματικά λοιπόν γίνεται αντιληπτό πως δεν πρόκειται για κατάργηση προνομίων όπως εντέχνως θέλουν να παρουσιάζουν κάποιοι πρόθυμοι υποστηρικτές της Κυβέρνησης, αλλά για κατάργηση δικαιωμάτων που έχουν αποκτηθεί με αγώνες και θυσίες!
Ο μήνας του μέλιτος της Κυβέρνησης τελειώνει και τα συνδικάτα θα είναι ΕΔΩ υπερασπίζοντας τα δικαιώματα των εργαζομένων γιατί όπως όλοι ξέρουμε.
ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΑΛΛΑΖΟΝ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ
ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ”
