Ο δήμαρχος Χανίων, Παναγιώτης Σημανδηράκης, παίρνει θέση για το περιστατικό που καταγράφηκε στο Ρέθυμνο πριν από λίγες ώρες, όταν ακροδεξιοί πέταξαν φωτοβολίδες μέσα στο γήπεδο όπου φιλοξενούνται πρόσφυγες – μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά, τα οποία διασώθηκαν στα ανοιχτά της Κρήτης.
«Όταν πετιούνται φωτοβολίδες σε εξαντλημένους πρόσφυγες, δεν μιλάμε για “αντίδραση”. Μιλάμε για πράξη ταπείνωσης. Όχι των θυμάτων – αλλά του ίδιου του τόπου. Άνθρωποι που γλίτωσαν τον θάνατο στη θάλασσα, έγιναν στόχος τρόμου στη στεριά. Αντί για βοήθεια, τους περίμεναν φωνές, απειλές και φωτιές. Ανάμεσά τους παιδιά, γυναίκες, οικογένειες που δεν ζητούσαν τίποτε άλλο από ασφάλεια. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτό μπορεί να θεωρηθεί “πατριωτική στάση”. Δεν είναι. Είναι ντροπή. Είναι απόκλιση από τις αξίες που οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε, ιδιαίτερα όσοι έχουμε δημόσια ευθύνη», γράφει ο δήμαρχος Χανίων σε ανάρτησή του στο Facebook και προσθέτει:
«Δεν θα επιτρέψουμε σε λίγους να σπιλώσουν την αξιοπρέπεια των πολλών. Δεν θα αφήσουμε το μίσος να γίνει συνήθεια. Δεν θα συμβιβαστούμε με την απανθρωπιά. Ως πολίτης, ως πατέρας και ως Δήμαρχος, δηλώνω καθαρά: Η ευθύνη μας είναι να κρατάμε τον τόπο μας όρθιο – όχι να τον κάνουμε αγνώριστο. Η αξιοπρέπεια είναι πιο δυνατή από την αγριότητα. Και η αλληλεγγύη, ρίζα βαθιά που δεν ξεριζώνεται εύκολα».
Δείτε την ανάρτηση εδώ
Ολόκληρη η ανάρτηση του δημάρχου Χανίων, Παναγιώτη Σημανδηράκη
Δεν μπορώ και δεν θέλω να σιωπήσω.
Όταν πετιούνται φωτοβολίδες σε εξαντλημένους πρόσφυγες, δεν μιλάμε για «αντίδραση». Μιλάμε για πράξη ταπείνωσης. Όχι των θυμάτων – αλλά του ίδιου του τόπου.
Άνθρωποι που γλίτωσαν τον θάνατο στη θάλασσα, έγιναν στόχος τρόμου στη στεριά. Αντί για βοήθεια, τους περίμεναν φωνές, απειλές και φωτιές. Ανάμεσά τους παιδιά, γυναίκες, οικογένειες που δεν ζητούσαν τίποτε άλλο από ασφάλεια.
Δεν μπορώ να δεχτώ ότι αυτό μπορεί να θεωρηθεί “πατριωτική στάση”. Δεν είναι. Είναι ντροπή. Είναι απόκλιση από τις αξίες που οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε, ιδιαίτερα όσοι έχουμε δημόσια ευθύνη.
Οι προσφυγικές ροές δεν σταματούν με απειλές.
Όσο υπάρχουν πόλεμοι, φτώχεια και βία, οι άνθρωποι θα φεύγουν.
Και όσο εμείς στεκόμαστε απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα με φόβο και επιθετικότητα, τόσο απομακρυνόμαστε από τον πολιτισμό που λέμε πως υπερασπιζόμαστε.
Η Κρήτη – και συνολικά η Ελλάδα – έχει μνήμη. Έχει βιώσει τον ξεριζωμό, τη δίψα για μια ασφαλή γη. Η αλληλεγγύη δεν είναι ευγένεια. Είναι ιστορικό καθήκον.
Δεν θα επιτρέψουμε σε λίγους να σπιλώσουν την αξιοπρέπεια των πολλών.
Δεν θα αφήσουμε το μίσος να γίνει συνήθεια.
Δεν θα συμβιβαστούμε με την απανθρωπιά.
Ως πολίτης, ως πατέρας και ως Δήμαρχος, δηλώνω καθαρά:
Η ευθύνη μας είναι να κρατάμε τον τόπο μας όρθιο – όχι να τον κάνουμε αγνώριστο.
Η αξιοπρέπεια είναι πιο δυνατή από την αγριότητα.
Και η αλληλεγγύη, ρίζα βαθιά που δεν ξεριζώνεται εύκολα.
Υ.Γ.
Και για να είμαστε σαφείς: δεν μιλάμε εκ του ασφαλούς.
Ο Δήμος Χανίων, χωρίς να έχει θεσμική αρμοδιότητα, έχει σταθεί στο πλευρό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, μαζί με το Λιμενικό, τις κοινωνικές υπηρεσίες και τους δεκάδες εθελοντές, με σημαντική επιβάρυνση.
Χωρίς να είμαστε ικανοποιημένοι ούτε να πανηγυρίζουμε για τις συνθήκες προσωρινής διαμονής, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.
Γιατί αυτό επιβάλλει ο ανθρωπισμός μας.
Γιατί αυτό απαιτεί η συνείδησή μας.
