«Κανένα παιδί δεν γεννιέται για να δουλεύει. Κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να δουλεύει για να ζει. Στην Ελλάδα του 2025, η παιδική φτώχεια όχι μόνο δεν έχει εξαλειφθεί, αλλά αυξάνεται ανησυχητικά.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat, το 28,4% των παιδιών στη χώρα μας ζουν σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού», τόνισε ο Παύλος Χρηστίδης, για την Παγκόσμια Ημέρα κατά της παιδικής εργασίας.
«Πρόκειται για δεκάδες χιλιάδες παιδιά που στερούνται βασικά αγαθά: υγιεινή διατροφή, αξιοπρεπή στέγαση, πρόσβαση σε παιδεία και υγειονομική περίθαλψη.
Η παιδική φτώχεια δεν είναι στατιστικό μέγεθος. Είναι χαμένες παιδικές ηλικίες, σιωπηλές φωνές, μάτια που αντικρίζουν τον κόσμο με φόβο και όχι με ελπίδα. Παιδιά που αντί να βρίσκονται στο σχολείο, εργάζονται για να επιβιώσουν, πολλές φορές σε απάνθρωπες και επισφαλείς συνθήκες», ανέφερε ο υπεύθυνος Κ.Τ.Ε. Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΠΑΣΟΚ.
Ακόμα, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πρόσθεσε: «Η αύξηση της παιδικής φτώχειας συνδέεται άρρηκτα με την επιδείνωση των κοινωνικών ανισοτήτων, τις ελλιπείς δημόσιες πολιτικές και την υποχρηματοδότηση των κοινωνικών υπηρεσιών. Δεν αρκεί να καταγγέλλουμε το φαινόμενο. Οφείλουμε να αναλάβουμε δράση.
Τι προτείνουμε:
1. Θεσμοθέτηση Εθνικού Σχεδίου Δράσης κατά της Παιδικής Φτώχειας, με συγκεκριμένους στόχους και μετρήσιμα αποτελέσματα ανά έτος.
2. Ενίσχυση των κοινωνικών επιδομάτων προς οικογένειες με παιδιά κάτω από το όριο της φτώχειας, με έμφαση στις μονογονεϊκές και πολύτεκνες οικογένειες.
3. Καθολική πρόσβαση όλων των παιδιών στην προσχολική εκπαίδευση και δημιουργία προγραμμάτων ενίσχυσης φτωχών μαθητών (σχολικά γεύματα, μετακίνηση, υποστήριξη μελέτης).
4. Στελέχωση των κοινωνικών υπηρεσιών και αυστηρότεροι έλεγχοι για την παιδική εργασία, ειδικά σε περιοχές με έντονη εποχική απασχόληση.
5. Πλήρης εφαρμογή της Εθνικής Στρατηγικής για τα Δικαιώματα του Παιδιού, όχι ως ευχολόγιο, αλλά ως εργαλείο πολιτικής με χρηματοδοτική στήριξη.
Το ΠΑΣΟΚ έχει αποδείξει διαχρονικά την κοινωνική του ευαισθησία. Δεσμευόμαστε να δώσουμε ξανά φωνή στα παιδιά που δεν έχουν.
Για μια κοινωνία που δεν θα αναγκάζει κανένα παιδί να επιλέξει ανάμεσα στην τροφή και τη μόρφωση.
Για μια κοινωνία που κάθε παιδί θα έχει δικαίωμα στην ασφάλεια, τη φροντίδα και το όνειρο.
Γιατί κάθε παιδικό χαμόγελο που σβήνει από τη φτώχεια, είναι ήττα όλων μας».
