Ευκολότερος φαίνεται ότι είναι ο γρίφος της διαπραγμάτευσης για την εργασιακή μεταρρύθμιση, καθώς στο «καυτό» θέμα των ομαδικών απολύσεων δεν αλλάζουν τα όρια και παραμένουν στο 5% μηνιαίως. Ωστόσο, η ελληνική πλευρά δεν κατάφερε να πείσει τους δανειστές για την άμεση επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, οι οποίες θα επανέλθουν από τον Σεπτέμβριο του 2018, δηλαδή μετά το τέλος του προγράμματος. Επίσης, σύμφωνα με πληροφορίες το υπουργικό βέτο έγκρισης των ομαδικών απολύσεων καταργείται και περνάει στην δικαιοδοσία του ανωτάτου συμβουλίου εργασίας, το σύστημα καθορισμού του κατώτατου μισθού παραμένει ως έχει, ενώ δεν αλλάζει και η διαδικασία κήρυξης απεργιών.
Την ίδια στιγμή, πηγές του υπουργείου διευκρινίζουν ότι θα νομοθετηθεί άμεσα η άρση της αναστολής της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της επεκτασιμότητας των συμβάσεων στο σύνολο των επιχειρήσεων ενός κλάδου, ενώ απαντώντας σε ανακοίνωση της ΓΣΕΕ που χαρακτήρισε «άνθρακες» τον θησαυρό στα εργασιακά, οι ίδιες πηγές ξεκαθαρίζουν ότι ο νόμος του 2011 έθετε σε αναστολή τις δύο αυτές αρχές όσο διαρκούν τα μεσοπρόθεσμα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής.
Κατά συνέπεια θα παρέμεναν οι δύο αυτές αρχές παγωμένες ακόμα και μετά τη λήξη του τρίτου μνημονίου, αν δεν υπήρχε η νομοθετική παρέμβαση που σχεδιάζεται. Σε ότι αφορά τον συνδικαλιστικό νόμο θα υπάρξουν μικρές τροποποιήσεις στις άδειες και στους λόγους απόλυσης, με προσθήκη ποινικών λόγων για τους οποίους θα προβλέπεται απόλυση συνδικαλιστή.
