Με το ημερολόγιο αισίως να δείχνει αρχές Σεπτεμβρίου και την νομοθετική προστασία της πρώτης κατοικίας (Ν.3869/10 για νέες αιτήσεις, Ν4605/19) να αποτελεί δυστυχώς και τυπικά παρελθόν, το νέο «κύμα» πλειστηριασμών – στον απόηχο της υγειονομικής κρίσης του Covid-19 που δυστυχώς… καλά κρατεί – δημιουργεί μία νέα ζοφερή για τους δανειολήπτες πραγματικότητα καθώς επί της ουσίας – πλέον χωρίς νομοθετική προστασία – κινδυνεύουν να γίνουν βορά στα χέρια του εκάστοτε πιστωτή τους, χάνοντας ότι με κόπο απέκτησαν (δηλαδή τα ακίνητα τους).
Αν σε αυτό προστεθεί και το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο του νέου πτωχευτικού – το οποίο σύντομα θα αποτελεί και επίσημα νόμο του κράτους – αντιλαμβάνεται κανείς ότι ήδη οι οφειλέτες κινούνται σε «ναρκοπέδιο».
Την πρώτη δε Τετάρτη του Σεπτεμβρίου έλαβαν χώρα αρκετοί πλειστηριασμοί κι άλλοι τόσοι έχουν προγραμματιστεί για το προσεχές τρίμηνο.
Είναι επίσης δυστυχώς πραγματικότητα ότι πολλοί δανειολήπτες λόγω είτε λανθασμένης καθοδήγησης, είτε άγνοιας έχουν απωλέσει τις δικονομικές προθεσμίες άσκησης ενδίκων μέσων, με αποτέλεσμα να ισχυροποιείται περαιτέρω η θέση και η διαπραγματευτική δύναμη του εκάστοτε τραπεζικού ιδρύματος. Οι ίδιοι δε βρίσκονται κυριολεκτικά με την «πλάτη στον τοίχο», έχοντας πλέον ως μοναδική επιλογή την τραπεζική διαπραγμάτευση (ή την τραπεζική διαμεσολάβηση στο ένα από τα τέσσερα τραπεζικά ιδρύματα που έχει θέσει σε λειτουργία το αντίστοιχο τμήμα).
Στην πράξη, για να μπορέσει να διαπραγματευτεί ένας δανειολήπτης – με την βοήθεια ειδικών – θα πρέπει να χαραχθεί συγκεκριμένη στρατηγική διαπραγμάτευσης στηριζόμενη: α) στην εμπορική αξία του εκπλειστηριαζόμενου ακινήτου, β) στην τιμή πρώτης προσφοράς όπως αναφέρεται στην έκθεση αναγκαστικής κατασχέσεως, γ) στην ύπαρξη ή μη άλλης ακίνητης περιουσίας, δ) στην ύπαρξη ή μη άλλων οφειλών σε δημόσιο ή άλλα πιστωτικά ιδρύματα, ε) στην εν γένει οικονομική του κατάσταση και τις οικονομικές του δυνατότητες (βιώσιμη ρύθμιση).
Εν κατακλείδι, η διαδικασία αναστολής πλειστηριασμού – με ταυτόχρονη προστασία της περιουσίας του οφειλέτη – είναι στο στάδιο αυτό ιδιαιτέρως δύσκολη, απαιτεί συγκεκριμένους χειρισμούς, εξισορρόπηση διαπραγματευτικής δύναμης μερών και βαθιά γνώση τόσο του τραπεζικού δικαίου όσο και του δικαίου αστικής αφερεγγυότητας. Και ναι μεν δεν υπάρχουν «μαγικές λύσεις», όμως με την σωστή καθοδήγηση κι ανάλογα με τα «όπλα» και την υπερπήδηση των εμποδίων της κάθε υπόθεσης, έχει συμβεί πολλάκις ακόμα και στο «παρά ένα» να επιτευχθεί αυτό που μέχρι πρότινος φάνταζε ακατόρθωτο…
