Η Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας, γνωστή περισσότερο ως Βόρεια Κορέα, αποτελεί ένα από τα πιο απομονωμένα και αυταρχικά καθεστώτα του σύγχρονου κόσμου. Με επικεφαλής την οικογένεια Κιμ για τρεις γενιές, το κράτος διατηρεί απόλυτο έλεγχο στη ζωή των πολιτών του, μέσα από ένα πλέγμα αυστηρών νόμων, λογοκρισίας και συνεχούς παρακολούθησης.
Παρακάτω παρατίθενται δέκα από τις πλέον ενδεικτικές και παράξενες, για τα δυτικά δεδομένα, απαγορεύσεις που ισχύουν στη χώρα:
1. Απαγόρευση πρόσβασης στο ελεύθερο διαδίκτυο
Οι πολίτες της Βόρειας Κορέας δεν έχουν πρόσβαση στο παγκόσμιο διαδίκτυο. Αντ’ αυτού, χρησιμοποιούν ένα κλειστό εθνικό δίκτυο, το λεγόμενο Kwangmyong, στο οποίο επιτρέπεται μόνο εγκεκριμένο περιεχόμενο από το καθεστώς. Οποιαδήποτε προσπάθεια σύνδεσης με τον έξω κόσμο θεωρείται πράξη προδοσίας.
2. Απαγόρευση ξένων ΜΜΕ
Ξένα βιβλία, ταινίες, μουσική και τηλεοπτικά προγράμματα απαγορεύονται αυστηρά. Η κατοχή ή παρακολούθηση υλικού από Νότια Κορέα ή ΗΠΑ μπορεί να επιφέρει βαριές ποινές, ακόμα και εκτέλεση. Ο πολιτιστικός αποκλεισμός είναι μέσο ελέγχου της σκέψης και αποφυγής “μόλυνσης” από δυτικές ιδέες.
3. Υποχρεωτική λατρεία στον ηγέτη
Η λατρεία προς τον Κιμ Ιλ-σονγκ, τον Κιμ Γιονγκ-ιλ και τον Κιμ Γιονγκ-ουν δεν είναι απλώς κοινωνική υποχρέωση· είναι θεσμικά κατοχυρωμένη. Η παραμικρή ένδειξη έλλειψης σεβασμού μπορεί να θεωρηθεί εγκληματική πράξη. Οι εικόνες των ηγετών πρέπει να τοποθετούνται σε κεντρικό σημείο κάθε σπιτιού και να καθαρίζονται καθημερινά.
4. Περιορισμοί στην ενδυμασία και στο κούρεμα
Η κυβέρνηση έχει καταρτίσει εγκεκριμένες λίστες με επιτρεπτά κουρέματα για άνδρες και γυναίκες. Η μόδα θεωρείται δυτική επιρροή και απορρίπτεται. Τζιν παντελόνια, βαφές μαλλιών και οποιαδήποτε ένδειξη “δυτικής παρακμής” απαγορεύονται.
5. Απαγόρευση ελεύθερης μετακίνησης στο εσωτερικό
Οι πολίτες δεν μπορούν να ταξιδέψουν ελεύθερα από τη μια πόλη στην άλλη χωρίς κρατική άδεια. Η εσωτερική μετακίνηση είναι ελεγχόμενη, προκειμένου να περιοριστεί η διάδοση ανεξάρτητων πληροφοριών και η αντίσταση.
6. Υποχρεωτική χρήση του ημερολογίου Juche
Η Βόρεια Κορέα δεν χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο που ισχύει στον υπόλοιπο κόσμο. Αντιθέτως, εφαρμόζει το ημερολόγιο Juche, το οποίο ξεκινά από το 1912 — τη χρονιά γέννησης του Κιμ Ιλ-σονγκ. Η αναφορά σε έτη που δεν συμμορφώνονται με αυτό το σύστημα θεωρείται ιδεολογική εκτροπή και προσβολή της κρατικής κοσμοθεωρίας.
7. Απαγόρευση επικοινωνίας με το εξωτερικό
Οι Βορειοκορεάτες δεν έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνούν με συγγενείς ή φίλους στο εξωτερικό. Κάθε προσπάθεια επαφής —ιδίως με Νοτιοκορεάτες— αντιμετωπίζεται ως πράξη κατασκοπείας.
8. Δεν επιτρέπεται η κατοχή ιδιωτικού αυτοκινήτου
Η χρήση και η κατοχή αυτοκινήτου είναι προνόμιο της πολιτικής ελίτ και των στρατιωτικών. Οι απλοί πολίτες πρέπει να βασίζονται στα κρατικά μέσα μεταφοράς ή στο περπάτημα.
9. Στρατόπεδα συγκέντρωσης για πολιτικούς κρατούμενους
Η Βόρεια Κορέα διατηρεί ένα εκτεταμένο δίκτυο στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας, γνωστά ως kwan-li-so, όπου κρατούνται δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι χωρίς δίκαιη ή καμία απονομή δικαιοσύνης. Στα στρατόπεδα αυτά καταλήγουν πολιτικοί κρατούμενοι, δηλαδή άτομα που κατηγορούνται για ιδεολογική απόκλιση, κριτική προς το καθεστώς ή απλές πράξεις όπως η παρακολούθηση ξένων μέσων ή η επαφή με εξωτερικό κόσμο. Οι συνθήκες είναι εξαιρετικά σκληρές, με καταγεγραμμένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συστηματική πείνα, βασανιστήρια και καταναγκαστική εργασία.
10. Τιμωρία με βάση την “ενοχή κατά οικογένεια”
Η βορειοκορεατική τιμωρία βασίζεται σε ένα σύστημα “τριών γενεών”: αν ένα άτομο θεωρηθεί προδότης ή εχθρός του καθεστώτος, μπορεί να τιμωρηθεί και η οικογένειά του μέχρι και δύο γενιές μπροστά ή πίσω. Πρόκειται για έναν μηχανισμό τρομοκράτησης, που επιβάλλει πειθαρχία μέσω του φόβου.
Η Βόρεια Κορέα παραμένει ένα από τα πιο περιορισμένα και ελεγχόμενα καθεστώτα του πλανήτη. Οι απαγορεύσεις δεν αποσκοπούν απλώς στην τήρηση της τάξης, αλλά κυρίως στη διατήρηση ενός απόλυτου μονοπωλίου επί της αλήθειας, της πληροφορίας και της συνείδησης των πολιτών. Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί με ανησυχία, αλλά οι φωνές των Βορειοκορεατών, εντός και εκτός συνόρων, παραμένουν περιορισμένες — συχνά σιωπηλές.
Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερες ειδήσεις
