Ο Δήμος Βερύκιος και ο Ηλίας Ψυχογιός σχολιάζουν τις εξελίξεις στο πολιτικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, την αναμέτρηση των εσωτερικών δυνάμεων, το..ξεκαθάρισμα στην Κουμουνδούρου, γεγονότα που προοιωνίζουνένα εξαιρετικά έντονο φθινόπωρο στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ της κυβερνώσας Αριστεράς δεν υφίσταται πλέον
Του Δήμου Βερύκιου
Θα επιβιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ ; Σίγουρα δεν είναι εφτάψυχος όπως και κάθε πολιτικός οργανισμός που χάνει την πυξίδα του , τον ιδεολογικό προσανατολισμό του και κατά συνέπεια τους οπαδούς του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ της Κουμουνδούρου, ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ της κυβερνώσας Αριστεράς δεν υφίσταται πλέον , βρίσκεται στην εντατική απο τις εθνικές εκλογές του 2023 και δεν λέει να ανακάμψει, διαρκώς υποτροπιάζει… Στην πραγματικότητα είναι κλινικά νεκρός αλλά οι κληρονόμοι δεν διαθέτουν το σθένος να τραβήξουν την πρίζα για να επέλθει το μοιραίο και να γραφτεί η ληξιαρχική πράξη θανάτου. Αποφεύγουν να πιάσουν τον μουτζούρη με τον φόβο μην χρεωθούν την διάσπαση και την διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλες οι φράξιες στην Κουμουνδούρου κατα βάθος θέλουν την διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί ξέρουν ότι εδώ όπως έχουν έρθει τα πράγματα ψυχικά έχουν διαρραγεί οι σχέσεις τους, δεν βρίσκουν τίποτα να τους ενώνει. Επι της ουσίας δεν διαφωνούν πολιτικά γιατί η ιδεολογική αντιπαράθεση προϋποθέτει θέσεις και προτάσεις πάνω στις οποίες να στηθεί η αρένα της σύγκρουσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και τα άλλα κόμματα της μείζονος αντιπολίτευσης δυστυχως έχουν προ πολλού σταματήσει να παράγουν πολιτική σκέψη. Τους έχει παρασύρει ο χείμαρρος των προβλημάτων της καθημερινότητας και πλέον δίνουν την εικόνα ότι δεν είναι χρήσιμοι στην κοινωνία.
Επομένως η αντιπαράθεση στον ΣΥΡΙΖΑ γίνεται σε προσωπική και όχι πολιτική βάση. Οι 58 δεν ανέχονται τους Κασσελίστες, οι νυν προεδρικοί δεν θέλουν να βλέπουν στα μάτια τους τους πρώην προεδρικούς και όλοι μαζί πρώην και νυν προεδρικοί δυσανασχετούν και ανησυχούν για την στάση του Πολάκη καθώς ο Παυλής παρασκηνιακά κάνει ζυμώσεις για ανατροπή του Κασσελάκη…
Απο την πλευρά του ο Κασσελάκης επιδιώκει να αποτινάξει την αριστερίλα απο τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά έρχεται σε ευθεία κόντρα με την κομματική νομενκλατούρα. Αυτή η κόντρα τον καταπίνει πρωτίστως ψυχικά. Κοινώς ΔΕΝ τους αντέχει και δεν τον αντέχουν.. Κλασική περίπτωση έναρξης των διαδικασιών για έκδοση διαζυγίου..
Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα στην Κουμουνδούρου η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ ίσως αποτελεί μονόδρομο που οδηγει στην λύτρωση. Θα είναι μια γενεά , ιστορική απόφαση που ενδεχομένως αφυπνίσει και απεγκλωβίσει δυνάμεις απο το κέντρο και την αριστερά που είτε βρίσκονται εν υπνώσει, είτε αηδιασμένοι έχουν τρυπώσει απο ντροπή στα πιο σκοτεινά λαγούμια…
Γιατί όχι ! Ο Κασσελάκης μπορεί κάλλιστα να φτιάξει το δικό του κόμμα και ο Τσιπρας με τα ορφανά του το δικό τους κόμμα με καινούργιες μαρκίζες.. Αρκεί να κομίζουν φρέσκιες ιδέες και ρεαλιστικές προτάσεις άμεσα εφαρμόσιμες και πληρως κοστολογημένες γιατί μην ξεχνάμε ότι οι τοποτηρητές της τρόικα είναι εδώ όπου «ζουν και βασιλεύουν και τον κόσμο κυριεύουν.»
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιβιώσει διώχνοντας οτιδήποτε τον συσχετίζει με το αμαρτωλό του παρελθόν
Του Ηλία Ψυχογιού
Το βασικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο πρόεδρός του, οι φατρίες του ή οι προσωπικές φιλοδοξίες κάθε στελέχους. Το βασικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι το κυβερνητικό του παρελθόν και η αντιπολιτευτική του ιστορία κατάτην περίοδο 2019-2023.
Κανένας Έλληνας που έζησε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν ξεχνά τα capital controls, το αχρείαστο δημοψήφισμα, την παραλίγο άτακτη χρεωκοπία κ.ά. Κανείς επίσης δεν ξεχνά την αμφίσημη τακτική του κατά τη διάρκεια της πανδημίας με τα «ήξεις – αφήξεις» για τα εμβόλια και τις καραντίνες, ταυτόχρονα με την υποστήριξη κάθε ακτιβιστικής ομάδας.
Τέλος, κανείς δεν ξεχνά την απόλυτη καταστροφολογία εκείνης της περιόδου, την ίδια στιγμή που η χώρα λάμβανε εύσημα από όλον σχεδόν τον κόσμο για τη διαχείριση της πανδημίας.
Ο Στέφανος Κασσελάκης, επειδή γνωρίζει όλα τα παραπάνω, προσπαθεί να ωθήσει στην έξοδο ή στον εξευτελισμό, όσους διοικούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ πριν από αυτόν και να απαλλαγεί από το βάρος που φέρουν. Παίζει εξαιρετικά το παιχνίδι του βυζαντινισμού, εξαναγκάζοντας πολιτικούς φίλους ετών να «ξεκατινιάζονται» δημοσίως. Ακόμα και τον Πολάκη, τον οποίο κάποιοι θεωρούν λανθασμένα ότι φοβάται, στην πραγματικότητα τον εκθέτει σταδιακά στο πλέον φανατικό συριζαϊκό κοινό. Το ίδιο κάνει και με τον Νίκο Παπά (τον «13-0»), θέτοντάς τον απέναντι στον παιδικό του φίλο, Αλέξη Τσίπρα.
Επίσης, με τρόπο που θυμίζει Wall Street, ξεκαθαρίζει προβληματικές επιχειρήσεις του κόμματος, όπως την εφημερίδα ΑΥΓΗ και τον ρ/σ «Στο Κόκκινο», τις οποίες, πιστεύω, ότι σύντομα θα τις κάνει κερδοφόρες ή θα τις κλείσει οριστικά. Από προσωπική εμπειρία μπορώ να πω ότι μία δημοσιογραφική ιστοσελίδα δεν απαιτεί περισσότερα από 6-10 άτομα για να λειτουργήσει. Αυτό μάλλον θα γίνει και στην ΑΥΓΗ, με ταυτόχρονη σταδιακή υποτίμηση και τελικά διακοπή λειτουργίας της έντυπης έκδοσης.
Αναφορικά με τον κομματικό ραδιοφωνικό σταθμό, δεν θα εντυπωσιαστώ αν τελικά πωληθεί και η συχνότητα. Δεν θα είναι άλλωστε το πρώτο κόμμα της αριστεράς που πουλάει το ραδιόφωνό του. Στη σύγχρονη εποχή, του tik tok και του instragram, το ραδιόφωνο χάνει σταδιακά τόσο την επιδραστικότητα όσο και τη σημασία που είχε τις προηγούμενες δεκαετίες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, εφόσον παραμείνει ο Στέφανος Κασσελάκης πρόεδρός του, θα επιβιώσει διώχνοντας οτιδήποτε τον συσχετίζει με το αμαρτωλό του παρελθόν. Θα κρατήσει την ίδια ταμπέλα, μετατοπιζόμενος ιδεολογικά προς το κέντρο. Αυτό ακριβώς που έκανε και το ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη, απορρίπτοντας την οικονομική πολιτική της παπανδρεϊκής περιόδου 1981-1989. η οποία εν πολλοίς οδήγησε στην χρεωκοπία της χώρας.
Ακόμα και οι ψηφοφόροι του κόμματος γνωρίζουν ότι, αν δεν το κάνουν αυτό, θα επιστρέψουν στο 3% και ίσως ακόμα πιο κάτω. Γι’ αυτό και ακολουθούν τον νέο αρχηγό, παρότι αυτός σε τίποτα δεν θυμίζει τις καταβολές του κόμματος.
Και τι θα γίνει με τους αντιδρώντες, οι οποίοι αμφισβητούν τον Κασσελάκη από την πρώτη ημέρα της εκλογής του;
Αυτοί, η λεγόμενη και «παλιά φρουρά» του κόμματος, είτε θα συνταξιοδοτηθεί ευδοκίμως είτε θα ακολουθήσει τον δρόμο της διάσπασης και θα βυθιστεί ήσυχα στα γνώριμα νερά της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και των Εξαρχείων.
