Μισθοί φτώχειας απειλούν την κοινωνική συνοχή ,η ΓΣΕΕ προσφεύγει στον ILO και ζήτησε Την αποκατάσταση των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, με έκθεση που υπέβαλε στον εποπτικό μηχανισμό της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, στο πλαίσιο του ετήσιου ελέγχου εφαρμογής των Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας.
Στην έκθεση ζητεί συγκεκριμένα «την αποκατάσταση του θεσμικού πλαισίου ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων που αποτελεί σταθερή προτεραιότητα και μοχλό για την πλήρη επαναφορά όλων των συλλογικών δικαιωμάτων που αποδομήθηκαν, “πάγωσαν” ή καταργήθηκαν υπό τους επαχθείς όρους που επέβαλε η τρόικα των πιστωτών της Ελλάδας αλλά και από μεταγενέστερες κυβερνητικές παρεμβάσεις».
«Επείγουσα ανάγκη άμεσης αποκατάστασης των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων»
Η ΓΣΕΕ, όπως τονίζει στη σχετική ανακοίνωση, «επικαιροποιώντας πρωθύστερες της προσφυγές στο κεφάλαιο 2 της προσφυγής της:
Επισημαίνει την επείγουσα ανάγκη άμεσης αποκατάστασης των ελεύθερων και ανεμπόδιστων συλλογικών διαπραγματεύσεων στην Ελλάδα, και αναλύει πρόσφατες αλληλένδετες οικονομικές και άλλες εξελίξεις που επιδεινώνουν περαιτέρω τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης για τους εργαζόμενους, προτάσσοντας την ανάγκη αποτροπής της περαιτέρω οικονομικής και θεσμικής αποδυνάμωσής τους.
Υπογραμμίζει ότι η συνεχιζόμενη απροκάλυπτη κρατική παρέμβαση στους νόμιμους μηχανισμούς καθορισμού μισθών παραβιάζει το πνεύμα και το γράμμα της ΔΣΕ98 καθώς και τις θεμελιώδεις αρχές της ΔΟΕ.
Τονίζει ότι η αποκατάσταση της θεσμικής τάξης στην αγορά εργασίας σύμφωνα με τις αρχές και τα πρότυπα της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας αποτελεί προϋπόθεση για την απρόσκοπτη άσκηση της συνδικαλιστικής λειτουργίας και θεμελιωδών συλλογικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Τεκμηριώνει με στοιχεία από πρόσφατες έρευνες του Ινστιτούτου Εργασίας της Συνομοσπονδίας ΙΝΕ-ΓΣΕΕ την καθοδική πορεία της αγοραστικής δύναμης και της αξιοπρεπούς διαβίωσης που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι χωρίς αποτελεσματικές παρεμβάσεις οικονομικής πολιτικής μπροστά στο πληθωριστικό σοκ που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ενεργειακή κρίση.
Αναδεικνύει την κομβική σημασία του κατωτάτου μισθού, τονίζοντας ότι η δια νόμου μονομερής αύξησή του από το Κράτος έχει αμελητέο θετικό αντίκτυπο, οδηγώντας σε κατώτατο μισθό φτώχειας χωρίς αναφορές στην πραγματική οικονομία και τις ανάγκες των εργαζόμενων παρά την ιδιαίτερα δυσχερή οικονομική συγκυρία.
Ζητάει την άμεση επαναφορά του καθορισμού του κατώτατου μισθού με συλλογικές διαπραγματεύσεις και με δεσμευτική ισχύ της ΕΓΣΣΕ σε επίπεδα που συνάδουν με το όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης ως ουσιαστικό μηχανισμό ενίσχυσης της οικονομίας, της κοινωνικής συνοχής και του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.
Προειδοποιεί για τον κίνδυνο αύξησης των ανισοτήτων που απειλούν την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα, αποδυναμώνοντας περαιτέρω τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους σε συνθήκες ελλειμματικής θεσμικής προστασίας σε μια απορρυθμισμένη αγορά εργασίας».
Η Γενική Συνομοσπονδία υπογραμμίζει ότι στην παρούσα προσφυγή «εκθέτει εμπεριστατωμένα τα προβλήματα εφαρμογής των επικυρωμένων από την Ελλάδα ΔΣΕ που καλύπτουν την πολιτική απασχόλησης (ΔΣΕ 122) και τους φορείς προώθησης της απασχόλησης (ΔΣΕ 88), την ισότητα στην αμοιβή (ΔΣΕ 100), την απαγόρευση των διακρίσεων (ΔΣΕ 111), την προώθηση της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων (ΔΣΕ 187) και τη βία και την παρενόχληση στην εργασία (ΔΣΕ 190)».
